تست الایزا هم یک نمونه و روش آزمایشی است که برای تشخیص حضور ویروس در بدن از آن استفاده می شود. اهمیت این تست انقدر می باشد که به عنوان یک روش مطلوب برای تشخیص ایدز استفاده می شود
از زمانیکه فرد، مبتلا به ویروس اچ آی وی می شود، تا زمانیکه نشانه های بیماری را بروز می دهد، ممکن است زمان زیادی طول بکشد و فرد در این مدت بدون اینکه بداند، ناقل بیماری باشد و هر چه بتوان زودتر این را متوجه شد ارزش آن آزمایش بیشتر مشخص شود.
اطلاع از بیماری می تواند زمان بروز اولین علائم ایدز را به تاخیر بی اندازد
دقت تست الایزا ایدز چقدر است؟
تست الایزا یکی از سریعترین راه تشخیص ایدز است . همانند کیت ایدز که در همین سایت عرضه می گردد . در مورد دقت تست الایزا ایدز انقدر باید خیالتان راحت باشد که پزشگان متخصص آن را برای افرادی که برای ابتلا به بیماری بسیار نگران هستند پیشنهاد این تست را می دهند
آنزیم‌هایی که معمولا در واکنش‌های الایزا ایدز مورد استفاده قرار می‌گیرند، شامل آلکالین فسفاتاز، اسید رادیک پراکسیداز و بتا‌گالاکتوزیداز هستند.
ترکیبات مختلفی به عنوان سوبسترا برای این روش به کار گرفته می‌شوند که از جمله این ترکیبات می‌توان به مواردی چون اوره فنیلدیامین دی هیدروکلراید (برای پراکسیداز)، پارانیتروفنیل فسفات (برای آلکالین فسفاتاز) اشاره کرد که توسط آنزیم‌های نام برده هیدرولیز می‌شوند تا محصول نهایی و رنگ تولید شود.
اصول تست الایزا
تست ELISA ایدز معمولا در بستری از Plateهای ۹۶ خانه از جنس پلی‌استایرن انجام می‌شود. سرم‌ها در چاهک‌های Plate انکوبه (Incubation) شده و هر چاهک (Well) حاوی سرم متفاوتی است.
یک سرم به عنوان کنترل مثبت و یک سرم تحت عنوان کنترل منفی در آزمون الایزا تعیین می‌شوند.
روی سطح Plate در هر چاهک آنتی بادی به آنتی ژن مورد نظر متصل می‌شود، آنتی بادی‌ها یا آنتی ژن‌های موجود در سرم به آنتی ژن یا آنتی بادی مشابه موجود روی سطح اتصال می‌یابند.
بعد از مدتی، این Plate برای حذف آنتی بادی‌ها یا آنتی ژن‌های اتصال‌نیافته با یک سری بافر شستشو، شسته می‌شود.
برای شناسایی آنتی بادی‌ها یا آنتی ژن‌های متصل شده، آنتی بادیهای ثانویه‌ای که به یک آنزیم متصل هستند یا به عبارتی دیگر توسط یک آنزیم نشان دار شده‌اند، مانند پراکسیداز یا آلکالین فسفاتاز به هر چاهک اضافه می‌شوند.
پس از یک دوره انکوباسیون، آنتی بادیهای ثانویه که متصل نشده‌اند، با شستشو از بین می‌روند.
هنگامی که یک سوبسترا (Substrate) مناسب به محیط اضافه می‌شود، آنزیم با آن واکنش می‌دهد تا یک محصول رنگی و قابل ردیابی تولید کند.
این رنگ تولید شده به عنوان یک تابع از مقدار آنتی ژن یا آنتی بادی موجود در نمونه قابل اندازه‌گیری است. شدت تراکم رنگی / نوری در طول موجی مشخص اندازه‌گیری می‌شود. شدت رنگ، نشان دهنده میزان آنتی ژن یا آنتی بادی است.
آزمون الایزا می‌تواند کاملاً پیچیده باشد و از چندین مرحله اضافه کردن آنتی بادی‌ها و آنزیم‌ها در آن استفاده شود، به ویژه هنگام اندازه‌گیری غلظت پروتئین در نمونه‌‌های ناهمگن مانند خون مراحل مختلفی برای انجام آزمون الایزا مورد انجام قرار می‌گیرد.
پیچیده‌ترین و متفاوت‌ترین مرحله در روند کلی آزمون، مرحله تشخیص است که در آن می‌توان از چندین لایه آنتی بادی برای تقویت سیگنال استفاده کرد.
انواع تست الیزا ایدز
الایزا را می‌توان با تعدادی تغییر در اصول روش اصلی انجام داد، این تغییرات منجر به ایجاد ۴ روش مختلف از آزمون الایزا می‌شوند، این روش‌ها شامل موارد زیر هستند:
- الایزا به روش مستقیم
- الایزا به روش غیرمستقیم
- الایزا ساندویچ
- الایزا رقابتی یا مهاری
مرحله کلیدی در تمام انواع الایزا، تثبیت آنتی ژن ایدز است که می‌تواند با جذب مستقیم به پلیت الایزا یا به طور غیرمستقیم از طریق یک آنتی بادی که به پلیت الایزا متصل شده است، انجام شود.
سپس آنتی ژن hiv به روش مستقیم با آنتی بادی اولیه نشان‌دار شده با آنزیم یا به طور غیرمستقیم با آنتی بادی ثانویه نشان‌دار شده با آنزیم مورد شناسایی قرار می‌گیرد.
آنتی بادیهای شناسایی کننده معمولاً با آنزیم‌های فسفاتاز قلیایی (AP) یا آنزیم پراکسیداز ترب کوهی (HRP) برچسب گذاری می‌شوند.
انتخاب زیادی از سوبستراها برای انجام ELISA با استفاده از یکی از آنزیم‌های فسفاتاز قلیایی یا پراکسیداز ترب کوهی وجود دارند. انتخاب سوبسترا به میزان حساسیت سنجش مورد نظر و ابزار دقیق موجود برای تشخیص سیگنال‌های آزمون (اسپکتروفتومتر، فلورومتر یا نور سنج) بستگی دارد.
آزمون الایزا ایدز (ELISA (Enzyme Linked Immuno sorbent Assay برهم‌کنش بین آنتی ژن و آنتی بادی را مورد بررسی قرار می‌دهد.
این تکنیک در سال ۱۹۷۱، توسط پیتر پرلمن و اوا انگوال در دانشگاه استکهلم سوئد معرفی شد. الایزا یک روش بیوشیمیایی رایج است که معمولا برای اندازه‌گیری غلظت آنتی بادی‌ها یا آنتی ژن‌ها در خون استفاده می‌شود.
این تکنیک بر روی یک صفحه (Plate) انجام می‌گیرد که برای تشخیص و اندازه‌گیری موادی مانند پپتیدها، پروتئین‌ها، آنتی بادی‌ها و هورمون‌ها استفاده می‌شود.
در این تکنیک یک آنزیم به آنتی بادی به منظور تولید یک محصول رنگی، متصل می‌شود؛ چنین بستری، بستر کروموژنیک (Chromogenic) نامیده می‌شود.
